Podstawowe informacje o bohaterze
Edek to postać z Tanga Sławomira Mrożka. Nazywany jest też na początku utworu Partnerem z wąsikiem, Eugenia mówi do niego per panie Edziu, zaś na początku aktu III wszyscy bohaterowie zwracają się do niego „Edwardzie”. Jako jedyny nie należy do przedstawionej w dramacie rodziny. Przebywa w jej domu i przez większość domowników jego obecność jest akceptowana. Eugenia z pasją grywa z Edkiem w karty, a Eleonora zdradza z nim męża. Bohater ma bliżej nieokreślony status społeczny. Wiadomo jednak, że pochodzi z nizin. Na końcu dramatu podstępnie zabija Artura i przejmuje władzę w domu rodziny Stomila, wprowadzając rząd oparty na sile fizycznej.
Charakterystyka zewnętrzna
Bohater jest dobrze zbudowanym, silnym mężczyzną. Ma długie włosy i niewielki, kwadratowy wąsik. Jego oczy zdaniem Ali są ładne, zaś Artur uważa, że to
[…] parszywe, świńskie oczka […]
Inne elementy wyglądu oraz zachowanie Edka zmieniają się w zależności od przebiegu akcji dramatu. W dwóch pierwszych aktach widzimy go z zatłuszczonymi włosami, które co jakiś czas przeczesuje chowanym do tylnej kieszeni spodni grzebieniem. Jest nieogolony. Nosi porozpinaną, wpuszczoną w spodnie koszulę w kratę z podwiniętymi rękawami i brudne, wygniecione, jasnopopielate spodnie. Na nogach ma kolorowe skarpety i jaskrawożółte buty, na ręku zegarek w bransolecie w złotym kolorze. Za jego paznokciami znajduje się brud. Bohater pije piwo prosto z butelki. Oszukuje, grając w karty, siorbie przy jedzeniu, nie myje się, a szczoteczki do zębów Eugeniusza używa do czyszczenia butów. Mówi pretensjonalnym tonem lub używa prostackiego języka. W pierwszej części aktu III Edek pełni funkcję lokaja. W związku z tym ma na sobie bordową kamizelkę w czarne paski i stosowne spodnie. Zachowuje się w sposób prosty, ale taktowny i grzeczny. Natomiast w zakończeniu aktu III bohater zakłada marynarkę, którą wcześniej nosił Artur. Jest ona na niego za ciasna i ma zbyt krótkie rękawy.
Charakterystyka wewnętrzna
Edek jest postacią wewnętrznie nieskomplikowaną. Postępuje zgodnie z tym, w jakiej sytuacji się znajduje i odpowiada mu to. Niezależnie od tego, czy gra w karty z rodziną Stomila o swobodnych obyczajach, czy jest lokajem, czy służy Arturowi, czy przejmuje władzę, nie protestuje przeciwko swojemu położeniu i zawsze potrafi się w nim odnaleźć.
Należy zauważyć, że bohater na tle pozostałych postaci odznacza się tępotą umysłową. W didaskaliach zamieszczony jest zapis, że jest on osobnikiem podejrzanym i mętnym. Także inni bohaterowie otwarcie nazywają go prostakiem i ćwierćinteligentem, a Eugeniusz w rozmowie z Arturem stwierdza nawet, że Edek to debil. Ulubionymi rozrywkami bohatera są gra w karty i picie alkoholu (czy to piwa – akt I, czy wódki – akt III). Jego wypowiedzi cechuje trywialność i często są one pozbawione sensu. Edek posługuje się prostackim językiem, a mądrość stanowią dla niego przepisane od kolegi pracującego w kinie maksymy z filmów (umieszcza je w notesie, który przy sobie nosi). Po obejrzeniu eksperymentu teatralnego Stomila Edek stwierdza, że woli kino. Sam określa siebie jako kogoś, kto jest „swój chłop”, lubi pożartować i się zabawić.
Bohater jest bardziej pospolitym cwaniaczkiem niż osobnikiem złym z natury. Momentami widać w jego zachowaniu intencje wręcz przeciwne do negatywnych – na przykład, kiedy uspokaja Eugenię zdenerwowaną na Artura czy gratuluje Arturowi i Ali zaręczyn. To bardziej sytuacja (to, że inni bohaterowie mu na to pozwalają) niż on sam, sprawia, iż morduje on Artura i przejmuje władzę nad rodziną Stomila.