Motyw Noego, arki, potopu - Słowniczek pojęć

Ararat – masyw wulkaniczny na terenie wschodniej Turcji (Wyżyna Armeńska) – składa się z Wielkiego i Małego Araratu; w Biblii góra Ararat wskazana jest jako miejsce, w którym osiadła arka Noego po potopie.

Arka – wielka łódź, korab; biblijny statek Noego.

Arka Noego – korab opisany w Księdze Rodzaju; Noe, jego rodzina i zwierzęta zostali na nim uratowani przez Boga z potopu.

Całopalenie – ofiara całopalenia; dar składany bóstwu, całkowicie trawiony przez ogień.

Cham – jeden z trzech synów Noego; znalazł on ojca nagiego i powiedział o tym swoim braciom – za swoje zachowanie został przez niego przeklęty (dlatego chamem określa się człowieka źle wychowanego, prostaka).

Korab – staropolska nazwa okrętu, statku.

Noe – postać biblijna z Księgi Rodzaju – protoplasta nowej ludzkości; ojciec Sema, Chama i Jafeta; na rozkaz Boga zbudował arkę i dzięki niej wraz z rodziną i częścią zwierząt ocalał z potopu.

Księga Rodzaju – pierwsza księga Starego Testamentu, zaliczana do Pięcioksięgu, składa się z 50 rozdziałów podzielonych na dwie części.

Ofiara – akt polegający na składaniu Bogu darów, aby pozyskać sobie jego przychylność.

Potop – powódź obejmująca bardzo duże obszary (zwłaszcza zesłana przez bóstwo); w Biblii: ogromna powódź spowodowana deszczem zesłanym przez Boga. Potop miał wygubić grzeszną ludzkość, a ocalić jedynego sprawiedliwego.

Powódź – zalanie dużych obszarów przez wezbrane wody, np. rzeki.

Protoplasta – praojciec, najstarszy znany przodek od którego wywodzi się dany ród. Noe uratowany z potopu przez Boga stał się protoplastą nowej ludzkości.

Przymierze – pojęcie wyrażające relacje między Bogiem a ludźmi; według judaizmu zawierane było z Noem, Abrahamem, Mojżeszem; w chrześcijaństwie świadectwem przymierza z całą ludzkością było życie Jezusa i jego męczeńska śmierć.