Kamień na kamieniu jest pod względem gatunkowym powieścią, ale nieco specyficzną. O jej oryginalności decyduje m.in. typowe dla Myśliwskiego skonstruowanie narracji w oparciu o długi monolog narratora-bohatera (tutaj jest nim Szymon Pietruszka). Utwór zbliża się też w niektórych fragmentach do gawędy, zaczynają przeważać w nim partie dygresyjne. Interesujący jest też fakt, że autor utworu oddaje swojemu bohaterowi pełną kontrolę nad opisywanym światem. Objawia się to m.in. tym, że język, jaki w Kamieniu na kamień występuje, jest językiem Pietruszki, a nie Myśliwskiego. Stylizacja sięga tu niemal ideału. Jednocześnie warto zauważyć tutaj, że ze względu na silny ładunek emocjonalny zawarty w powieści, swoisty liryzm, a także częste operowanie symbolami decydują o tym, że Kamień na kamieniu nazywany bywa również „epickim poematem prozą”. Dowodzi to tylko oryginalności dzieła, niełatwo je bowiem „zaszufladkować”.
- Kamień na kamieniu - opracowanie